Κλειστός Αρχιτεκτονικός Διαγωνισμός για Ναυτικό Μουσείο / Αθήνα

Η Ελλάδα και η Θάλασσα είναι το γινκ και το γιάνκ, είναι η αρμονία των αντιθέτων, αλληλοσυμπληρώνονται και αλληλοεξαρτώνται. Αλληλοσυνδέονται και δημιουργούν ένα δυναμικό σύστημα όπου η ολότητα τους είναι σπουδαιότερη από το καθένα χωριστά. Οι Έλληνες και η Θάλασσα ήταν και θα είναι για πάντα σε αρμονική σχέση. Το κτιριακό συγκρότημα που σχεδιάζουμε, έχει σαν στόχο την ανάδειξη και την περαιτέρω ενίσχυση αυτής της σχέσης. Σχεδιάζουμε κάτι περισσότερο από ένα κτίριο, κάτι περισσότερο από ένα Μουσείο, σχεδιάζουμε ένα εργαλείο εξύμνησης και αναβάθμισης αυτής της σχέσης, ένα εργαλείο μάθησης, εκπαίδευσης και προβολής της σχέσης των Ελλήνων με τη Θάλασσα.

Ο πρώτος στόχος είναι να δημιουργήσουμε ένα λειτουργικό κτίριο που θα εξυπηρετεί με τον καλύτερο τρόπο αυτό τον στόχο και αυτή τη σχέση. Τέσσερα κτίρια έχουν αγκυροβολήσει στο λόφο του πάρκου. Αναδύονται όπως τα πλοία στη θάλασσα από το έδαφος με την ίσαλο γραμμή να ξεχωρίζει τα ύφαλα από τα εμφανή μέρη των κτιρίων.

Τα τέσσερα κτίρια συνδέονται μεταξύ τους για να διασφαλίσουν την σωστή λειτουργία και την απαιτούμενη εσωτερική επικοινωνία. Διαμήκεις γενναιόδωροι διάδρομοι εξασφαλίζουν την επικοινωνία, το πέρασμα από το ένα στο άλλο, την επικοινωνία των επιπέδων και την επικοινωνία με το περιβάλλον, τη θάλασσα, τα πλοία και τον ορίζοντα.

Τα τέσσερα κτίρια εξωτερικά επενδύονται από μία δεύτερη επιδερμίδα, ένα κέλυφος που διαμορφώνεται με διάτρητα πάνελ αλουμινίου, ένα κέλυφος που τα ομογενοποιεί και ταυτόχρονα τους εξασφαλίζει όλα τα χαρακτηριστικά της αεριζόμενης όψης με πολύ καλή θερμική συμπεριφορά. 

Ένας καμπυλόγραμμος τοίχος-επίμηκες κτίριο σαν ένα άλλο κρηπίδωμα διασφαλίζει την ισορροπία τους και τα δένει με το τοπίο. Ένα αίθριο φυτεμένο με πορτοκαλιές, καλά προστατευμένο από τον αέρα και καλά σκιασμένο. Ένα κήπο των Εσπερίδων παρότι ο κήπος των Εσπερίδων είχε μηλιές. Ξέρουμε ότι μετά από την επίσκεψη στους επιμέρους χώρους, εδώ θα σταματήσουμε και καθίσουμε για να αναπαυθούμε! Δεξιά οι εκθεσιακοί χώρο, στο κέντρο ο χώρος για τα παιδιά, οι χώροι υγιεινής και στον όροφο τα γραφεία. Αριστερά το αμφιθέατρο, οι χώροι σεμιναρίων και εκπαίδευσης και βέβαια η βιβλιοθήκη. 

Οι εκθεσιακοί χώροι, Μόνιμη Έκθεση και Περιοδικές Εκθέσεις με πρόσβαση από το φουαγιέ βρίσκονται σε δύο επίπεδα και καλύπτουν όλες τις επιφάνειες των δύο κτιρίων.

Το κατάστημα αναμνηστικών που βρίσκεται εντός έχει δυνατότητα εξωτερικής πρόσβασης και αυτόνομης λειτουργίας.

Το τρίτο κατά σειρά κτίριο στεγάζει την Αίθουσα για τα παιδιά, μεγάλο συγκρότημα χώρων υγιεινής στους δύο ορόφους και στον όροφο με ελεγχόμενη πρόσβαση τον χώρο γραφείων.

Στον όροφο του παραπάνω κτιρίου υπάρχει το εστιατόριο με ελεγχόμενη και ανεξάρτητη είσοδο με σκάλα και ανελκυστήρα από το αίθριο αλλά και ισότιμη πρόσβαση από το εσωτερικό και τους εκθεσιακούς χώρους δια μέσω του φουαγιέ.

Το τέταρτο κτίριο φιλοξενεί το αμφιθέατρο, τη βιβλιοθήκη και αίθουσες πολλαπλών χρήσεων. Ο όροφος αυτού του κτιρίου είναι το δώμα του καφέ –εστιατορίου που στεγάζεται στο τρίτο κτίριο.

Στα κάτω επίπεδα των δύο τελευταίων κτιρίων καθώς και σε τμήμα των άλλων κτιρίων βρίσκονται οι Η/Μ εγκαταστάσεις, αποθήκες και βοηθητικοί χώροι.

Σε ότι αφορά την αρχιτεκτονική τοπίου βεβαίως κρατάμε το όριο του χαμηλού λόφου, πιστεύουμε ότι η μνήμη του τόπου είναι πολύ σημαντικό δεδομένο. Πέραν του φυτεμένου λόφου το υπόλοιπο τμήμα είναι ένας συνδυασμός μεγάλων κυβόλιθων μαρμάρου που διαπερνούν κατά περίπτωση γραμμές πρασίνου. Θέλουμε ομαλά να περάσουμε από τον πράσινο λόφο στο τοπίο της θάλασσας. Στο όριο με τη θάλασσα, με κλιμακωτές διαμορφώσεις επενδυμένες με ξύλο φθάνουμε στο νερό. Πολλά μπορούν να συμβούν σε αυτές τις κλιμακωτές διαμορφώσεις, μαθήματα, συναντήσεις, συζητήσεις και βέβαια ενατένιση της θάλασσας, των πλοίων και του θαυμάσιου περιβάλλοντος χώρου.