Ανασχεδιασμός υπάρχοντος κτιρίου σε αρχαιολογικό μουσείο και ανάπλαση χερσαίας περιοχής του Ο.Λ.Π.

Αναζητώντας το χαμένο έδαφος.

Αναζητήσαμε ένα κτίριο που αναδύεται από τον αρχαιολογικό χώρο, ένα κτίριο-τοπόσημο της ευρύτερης περιοχής, ένα κτίριο που δεν αρνείται το παρελθόν του αλλά ταυτόχρονα επιδιώκει την εκ νέου ένταξή του στον τόπο.

Αναζητήσαμε ένα κτίριο που θα διατηρήσει την πρόσφατη μνήμη και την αισθητική του βιομηχανικού του χώρου, ένα κτίριο ευέλικτο και λειτουργικό που θα προσαρμόζεται σε νέα δεδομένα.

Αναζητήσαμε ένα αίθριο που θα επιτύχει την ενοποίηση όλων των λειτουργιών, μία πηγή φωτισμού, έναν αγωγό αερισμού και δροσισμού, έναν εσωτερικό κατακόρυφο κήπο που θα αφηγείται τις εποχές και θα ξεκουράζει.

Αναζητήσαμε μία πιλοτή που θα διασφαλίζει τη διαφάνεια, το πανόραμα της περιοχής, την απρόσκοπτη θέα, τις γενναιόδωρες χρήσεις αναψυχής, την  πολυχρηστική λειτουργία.

Αναζητήσαμε χώρους γραφείων, εργαστηρίων και αποθηκών που θα δημιουργούν τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις λειτουργίας, θέας και συνθηκών εργασίας.

Αναζητήσαμε  ένα πολυμορφικό κέλυφος που οπτικά ευνοεί την εναλλαγή, την ευέλικτη αλλά και στιβαρή μονολιθικότητα και ταυτόχρονα διασφαλίζει την ηλιοπροστασία και τη συλλογή της ηλιακής ενέργειας.

 Αναζητήσαμε μία 5η όψη που θα σέβεται το περιβάλλον, θα μονώνει το κτίριο και  θα μειώνει την κατανάλωση ενέργειας.

Αναζητήσαμε ένα χώρο στάθμευσης που παρόλο ότι είναι υπόσκαφος δεν θα έχει τα αρνητικά χαρακτηριστικά των σκοτεινών χώρων, αφού εξασφαλίστηκε φυσικός φωτισμός, εξαερισμός και δροσισμός.

Αναζητήσαμε έναν πολυμορφικό και πολυλειτουργικό υπαίθριο χώρο, έναν χώρο που θα γίνει συνέχεια του αρχαιολογικού χώρου και θα ενοποιηθεί με το παρακείμενο πάρκο, ένα χώρο που θα αναδείξει το κτίριο και τις λειτουργίες του.

Αναζητήσαμε την πρόσφατη μνήμη μέσα από τις ρωγμές του εδάφους, τους αρχαιολογικούς κρατήρες, τους ημιυπαίθριους εκθεσιακούς χώρους, την καλύτερη δυνατή ένταξη του χώρου στάθμευσης.

Αναζητήσαμε φυτεύσεις αρμονικές στο τοπίο και τα χαρακτηριστικά της ελληνικής φύσης.

Αναζητήσαμε ένα χώρο ανοιχτό και φιλικό σε όλους, ένα χώρο χωρίς αποκλεισμούς, ένα χώρο προσπελάσιμο από όλους.

Το κτίριο και ο χώρος πλάθονται στη φαντασία κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού μέσα από σχέσεις με το έδαφος, τη φύση, τον ουρανό, το φως, σχέσεις όγκων, επιφανειών, υλικών, χρωμάτων, αλλά και μέσα από διαγραμματικές λειτουργικές σχέσεις.

Μέσα από σενάρια οικειοποίησης που προσπαθούν να είναι όσο το δυνατόν ρεαλιστικά, αλλά και να ανταποκριθούν σε πιθανές εκτροπές.

Πάντα όμως αποκαλύπτονται πραγματικά μόνο όταν γίνουν μέρος της πραγματικής μας ζωής, μέσα στο χρόνο.

Τότε ίσως μας εκπλήσσουν απρόσμενα…