Πλατεία του Πελάγους στην Ταγγέρη / Μαρόκο

Καταρχήν η έννοια του δημόσιου χώρου με τα φυσικά του όρια, μετά το πέλαγος, το μεγάλο, το ευρύ, το γενναιόδωρο. Είναι ήδη μία πρόσκληση σε ταξίδι στο «Ο άνθρωπος και η θάλασσα» του Μπωντλέρ, η γοητεία της θάλασσας που πιστεύει ότι είναι η εικόνα μας, η αναζήτηση του ιδανικού, ή η ασήμαντη ενατένιση του εαυτού μας.

Ένας τόπος σημαδεμένος από την ποιητική της μελαγχολίας, με φυσικά και εικονικά όρια, που δεν διαχωρίζεται από το φυσικό στοιχείο, την παρουσία του νερού, την παροδικότητα των φυσικών φαινομένων. Ένας τόπος που παίρνει τα χρώματα τους και  υπάρχει γιατί γίνεται ένα με αυτά. Δεν υπάρχει περίπτωση να αντιτεθεί σε αυτά, μπορεί όμως να αποκομίσει ένα μέρος της διαρκούς γοητείας τους.

Στο πλαίσιο της επανάκτησης του θαλασσίου μετώπου της Ταγγέρης , η Πλατεία του Πελάγους στο άκρο της μεγάλης προβλήτας έχει όλα τα εφόδια για να αξιοποιήσει τη μνήμη του τόπου και τη μνήμη των λιμενικών δραστηριοτήτων: τα κρουαζιερόπλοια, η διαρκής σχέση με τα φυσικά φαινόμενα, το νερό, τον ουρανό ή τον ορίζοντα, την γεωμετρία της πλατφόρμας. Η έντονη παρουσία των ιστορικών φαινομένων, αποτελεί  μείζων στοιχείο της εξέλιξης του πολεοδομικού τοπίου και της συνοχής της νέας αστικότητας. Η ξεχωριστή φιγούρα των υψηλών σημείων, ο αντίκτυπος των γερανών των οποίων η χρήση μπορεί να εκτραπεί, για να γίνει αφορμή για φωτισμό εξαιρετικών συμβάντων. Επίσης, η δυνατή εικόνα που εξακολουθεί να είναι παρούσα, των πολύχρωμων κοντέινερ, τοποθετημένα ή στοιβαγμένα πάνω στην πλατφόρμα μπορεί να επανερμηνευτεί και να συνεισφέρει στη δημιουργία μίας σύγχρονη εικόνας της νέας πλατείας.