Ανάπλαση αρχαιολογικού χώρου στην οδό Ιασονίδου / Θεσσαλονίκη

Ένας αρχαιολογικός χώρος που βρίσκεται κάτω από ένα κτίριο καθίσταται αναπόφευκτα το υπόγειο του κτιρίου. Η ύπαρξη των αρχαιοτήτων δεν αρκεί για να τον διαφοροποιήσει. Εδώ, η ιδιαιτερότητα του κτιρίου (Δημοτικό σχολείο) δεν επιτρέπει την αναγκαία υπερύψωση, ώστε να απελευθερωθεί περισσότερο ο αρχαιολογικός χώρος.

Ένας ανοικτός, μη ελεγχόμενος υπόγειος χώρος κάτω από το συγκρότημα των δύο σχολείων μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε χώρο σκουπιδιών και εστία κινδύνων, θα είναι πάντα ένας χώρος – υπόλοιπο –, που αφέθηκε για να εξιλεώσει τις ενοχές μας.

Προτείνουμε, λοιπόν, τη δημιουργία ενός εσωτερικού, κλειστού χώρου. Ενός χώρου τον οποίο θα ανακαλύπτει κανείς απροσδόκητα από τους δύο δρόμους ή από την αυλή του σχολείου, καθώς και από διάφορες οπτικές γωνίες, ανάλογες με τα δεδομένα του περιβάλλοντος χώρου.

Μια σχηματική τομή του αρχαιολογικού χώρου σε σχέση με ό,τι τον περιβάλλει, μεταφέρει την αίσθηση ενός εσωτερικού κοιλώματος, ενός απόλυτα προστατευμένου, κλειστού από τις πλευρές του και μάλλον εσωστρεφή χώρου. Η αίσθηση αυτή διατηρείται, αφού όποια προσπάθεια αναίρεσής της πιστεύουμε πως θα ήταν αποτυχημένη.

Προτείνουμε λοιπόν τη δημιουργία ενός κλειστού, οργανωμένου και ανεξάρτητου χώρου με συγκεκριμένη χρήση και λειτουργικά χαρακτηριστικά: ένα Εργαστήριο Αρχαιολογίας, το οποίο θα διαχειρίζεται η 9η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, που δεν θα απευθύνεται μόνο στα δύο Δημοτικά Σχολεία που βρίσκονται πάνω από αυτόν, αλλά σε όλα τα σχολεία της Θεσσαλονίκης. Ένας χώρος μάθησης, ενημέρωσης και εξοικείωσης με την ιστορική μνήμη και τα ίχνη του παρελθόντος που διατηρούνται '' in situ'', μέσα από διαδικασίες διαφορετικές από εκείνες της απλής επίσκεψης σε ένα μουσείο ευρημάτων.