Νέα κτίρια κατοικιών στη Μενεμένη (Μοναστηρίου) / Θεσσαλονίκη

Η περιοχή της Μενεμένης αποτελεί έναν ενδιάμεσο τόπο, μια τομή σε έναν χαλαρό και αποδιαρθρωμένο αστικό ιστό, διχοτομημένο από το έντονο όριο των σιδηροδρομικών γραμμών και οριοθετημένο από την επίσης έντονη παρουσία της οδού Μοναστηρίου. Η πρόταση κινείται σε δύο επίπεδα: σε πολεοδομικό επίπεδο επιδιώκεται η απόδοση συνοχής. Σε επίπεδο αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, αναζητήθηκαν επιλύσεις της κατοικίας μέσα στη λογική του ανοιχτού οικοδομικού τετραγώνου.

Πολεοδομικά, η πρόταση στοχεύει στο να προσελκύσει αστικές δραστηριότητες τοπικής και υπερτοπικής σημασίας. Χωροθετεί στα όριά της κεντρικές χρήσεις μαζί με κατοικίες. Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός μεταφράζει σε κλίμακα οικεία αυτήν την πρόθεση.

Η προτεινόμενη τυπολογία του ανοιχτού οικοδομικού τετραγώνου παρέχει την αναπνοή, τον ελεύθερο χώρο εκτόνωσης που η ασφυκτικά πυκνοδομημένη περιοχή αναζητά έντονα. Η διαμόρφωση μιας δημόσιας πλατείας πλάι στις εμπορικές χρήσεις των ισογείων, ενός διαμορφωμένου κενού στο πλήρες του αστικού ιστού, μπορεί να αποτελέσει το δυναμικό στοιχείο άρθρωσης του κατακερματισμένου αστικού χώρου και ενίσχυσης της κεντρικότητας της περιοχής. Το οικοδομικό τετράγωνο παύει να είναι εσωστρεφές και συμπαγές. Επιτρέπει στο δημόσιο χώρο να εισρέει για να συναντήσει τον ιδιωτικό. Κρίσιμο είναι το όριο ανάμεσά τους, εκεί όπου η κατοικία συναντά την αστική κλίμακα, οι μεταβατικοί χώροι.

Η προσέγγιση στις κατοικίες ακολουθεί μια ανοιχτή διαδρομή που διατρέχει το εσωτερικό της νησίδας. Η τυπολογία της κατοικίας αναζητά συνεκτικές σχέσεις ανάμεσα σε αυτήν και τον αστικό χώρο, περιέχει ενδιάμεσους χώρους, σταδιακές προσεγγίσεις, μεταβάσεις, αλληλοδιαδοχές. Οι κτιριακοί όγκοι πλάθονται με την εναλλαγή κενών και πλήρων, λεξιλόγιο που επιτρέπει τη διαμόρφωση χώρων ανοιχτών, κλειστών, αιθρίων, ημιυπαιθρίων, φωτεινών, σκοτεινών, που απαντούν στις αλλαγές των εποχών και τις ανάγκες των κατοίκων.